اعلام سازوکار هزینه کرد منابع مطالعه و توسعه دانشگاه ها

به گزارش بی بدیل پرداز، بر مبنای شیوه نامه برخورداری از اعتبار مالیاتی برای قراردادهای پژوهش و توسعه با دانشگاه ها، امکان اعطای اعتبار مالیاتی به شرکت ها در چارچوب قراردادهای همکاری فناورانه با دانشگاه ها فراهم گردید.

به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، مطابق ماده ۱۳ قانون جهش تولید، شرکتها می توانند با انعقاد قرارداد با واحدهای دانشگاهی و موسسات پژوهشی، بخش یا کل کارهای مطالعه و توسعه خودرا به آنها واگذار کنند و در صورت تأیید طرح های مذکور در سامانه اعتبار مالیاتی، از مزایای مالیاتی در رابطه با این کارها بهره مند شوند.
طبق شیوه نامه مذکور، لازم است که مجری طرح مطالعه و توسعه هیات علمی دانشگاه طرف قرارداد بوده و پروژه فقط توسط عضو هیات علمی و تیم دانشجویی زیر نظر وی انجام گیرد.
حداکثر هزینه قابل قبول برای بالاسری دانشگاه ها، ۲۰ درصد بوده و برای راهبری و اجرای پروژه مطالعه و توسعه حداکثر تا سقف ۲۰ درصد هزینه ها برای مجری قابل قبول خواهد بود و پذیرش مابقی هزینه کرد به شرط ارائه شاخصهای رسمی و قابل قبول از نظر سازمان امور مالیاتی است. قرارداد تنها با تیم دانشگاه منعقد شده و قابل واگذاری به شرکتها یا دانشگاه های دیگر نیست.
هزینه استهلاک ماشین آلات و تجهیزات، نیروی انسانی، خرید مواد اولیه، اجاره فضا و تست و آزمون هم از سرفصل های هزینه کرد مورد پذیرش در این قراردادهاست.
گفتنی است؛ اعتبار مالیاتی در آخر سال مالی و پس از انجام هزینه کرد و متناسب با پیشرفت پروژه بنا به تشخیص دبیرخانه قابل اختصاص خواهد بود. همچنین، پروژه های امکان سنجی، یا فقط مطالعاتی و شبیه سازی قابل قبول نبوده و حداقل سطح بلوغ فناوری قابل قبول بعد از اتمام طرح در قراردادهای همکاری فناورانه با دانشگاه ها، سطح سه است.
ضروری است طرح های پیشنهادی دانشگاه ها از جانب شرکت متقاضی در سامانه اعتبار مالیاتی بارگذاری شوند. فرم های همکاری فناورانه (که توسط مجری دانشگاهی تکمیل می شوند)، مدارک و مستندات مورد نیاز در همین سامانه قابل دسترسی است.
خلاصه اینکه حداکثر هزینه قابل قبول برای بالاسری دانشگاه ها، ۲۰ درصد بوده و برای راهبری و اجرای پروژه مطالعه و توسعه حداکثر تا سقف ۲۰ درصد هزینه ها برای مجری قابل قبول خواهد بود و پذیرش مابقی هزینه کرد منوط به ارائه فاکتور های رسمی و قابل قبول از نظر سازمان امور مالیاتی است. همچنین، پروژه های امکان سنجی، یا فقط مطالعاتی و شبیه سازی قابل قبول نبوده و حداقل سطح بلوغ فناوری قابل قبول پس از اتمام طرح در قراردادهای همکاری فناورانه با دانشگاه ها، سطح سه است.