بی بدیل پرداز: تعدادی از محققان با کمک پژوهشگران ایرانی نوعی داربست زیستی ابداع نموده اند که برای مهندسی بافت به کار می رود.
به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از مهر، توسعه مواد زیستی پیشرفته با قابلیت بازتولید و انتقال دارو همچنان یک چالش در حوزه مهندسی بافت است.
در همین راستا تعدادی از محققان با همکاری ژینا حدیثی و محسن اکبری روی طراحی، توسعه و استفاده از داربست نانوبیوکامپوزیت پژوهشی انجام داده اند. داربست زیستی مذکور از پلیمر فیبروئین ابریشم(SF)، هاردی استونیت (HT، نوعی کانی) و جنتامایسین (GEN) تولید شده است.
داربست های نانو الیافی که از خاصیت های ساختاری یک ماتریکس خارج سلولی (ECM) تقلید می کنند، گزینه هایی مناسب برای مهندسی بافت های بدن هستند برای اینکه قابلیت های فیزیکی مشابهی برای بافت بومی را دارند و می توان از آنها برای رشد آزمایشگاهی مولکول ها و سلول ها در بافت بهره برد تا قسمت لطمه دیده بدن را ترمیم کنند.
قابلیت نانوفیبری از جنس فیبروئین ابریشم پشتیبانی مکانیکی مورد نیاز را فراهم می آورد. در این میان هاردی استونیت (HT) بعنوان یک زیست فعال و مانع دارویی عمل می کند و جنتامایسین بعنوان عامل آنتی باکتریال روی آن قرار می گیرد.
نتایج منطقه مهار ضدباکتری (ZOI) نشان میدهد به کارگیری جنتامایسین به میزان قابل توجهی عملکرد آنتی باکتریال قالب را در مقابل باکتری «ای کولای» و «استافیلوکوکوس اورئوس»( S. aureus) می افزاید.
همچنین مطالعات سلولی با بهره گیری از استئوبلاست ها نشان میدهد افزودن هاردی استونیت، میزان سازگاری سلولی قالب ها را بیشتر می کند. استئوبلاست به یاخته هایی گفته می شود که استخوان های جدید را می سازند.
در این تحقیق علاوه بر حدیثی و اکبری، حمیدرضا بخششی راد (دانشگاه آزاد نجف آباد) محمد مهدی دهقان، سعید فرزاد مهاجری، حسین غلامی (دانشگاه تهران) و آناهیتا دیانوش (دانشگاه امیرکبیر) شرکت کرده اند.
منبع: bibadil.org