به گزارش بی بدیل پرداز، تیمی از محققان مؤسسه MIT موفق شده است با استفاده از فناوری میکروسیالات، نانوذرات دارویی ضدسرطان را سریع تر و ایمن تر از قبل تولید نماید.
به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از ستاد نانو، در گام مهمی به سمت درمان های شخصی سازی شده و مؤثرتر در حوزه سرطان، محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق شده اند فرایند ساخت نانوذرات دارورسان را که به شکل خاص تومورهای سرطانی را هدف قرار می دهند، متحول کنند. این نانوذرات، که از راه روشی موسوم به چیدمان لایه به لایه (Layer-by-Layer) طراحی می شوند، قابلیت حمل داروهای ضدسرطان را داشته و در مطالعات پیش بالینی روی موش ها عملکرد بسیار موفقی داشته اند.
پائولا هموند، استاد برجسته موسسه MIT و نویسنده ارشد این مطالعه، که با همکاری دارل اروین از مؤسسه اسکریپس انجام شده، می گوید: «ما در سالهای اخیر موفقیت های قابل ملاحظه ای در مدلهای حیوانی، بخصوص در حوزه درمان سرطان تخمدان با بهره گیری از این نانوذرات به دست آورده ایم، اما تولید گسترده آنها جهت استفاده انسانی همواره چالش برانگیز بوده است.»
روش کلاسیک تولید این نانوذرات شامل افزودن متوالی لایه هایی از پلیمرهای با بار مثبت و منفی بود که در هر مرحله احتیاج به پاک سازی دقیق داشت تا باقیمانده های پلیمری حذف شوند. این روند، زمان بر، پرهزینه و به سختی قابل صنعتی سازی بود.
در این نوآوری جدید، این تیم پژوهشی از
دستگاه میکروسیالات (Microfluidic device) بهره برده اند که اجازه می دهد لایه ها به شکل متوالی و دقیق، حین جریان یافتن ذرات در کانال های ریز، به آنها اضافه شوند. با این تکنیک، مقدار دقیق پلیمر مورد نیاز برای هر لایه محاسبه و مصرف می شود، که نه تنها باعث صرفه جویی در مواد مصرفی می شود، بلکه گامهای پرزحمت خالص سازی را هم حذف می کند.
ایوان پیرس، محقق فوق دکتری در بیمارستان بریگام اند وومنز و نویسنده همکار این مقاله، می گوید: «این روش هم راستا با الزامات استانداردهای تولید دارویی مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (GMP) طراحی شده و خطای انسانی را به حداقل می رساند. بدین سان میتوان نوآوری ها را با سرعت بیشتر به مرحله آزمایش انسانی رساند.»
در این فرایند جدید، تنها در چند دقیقه میتوان حدود ۱۵ میلی گرم نانوذره دارویی تولید کرد، در صورتیکه همین میزان با روش قبلی نزدیک به یک ساعت زمان می برد. این تحول، چشم انداز تولید صنعتی و ورود به فاز کارآزمایی بالینی را واقع بینانه کرده است.
برای ارزیابی عملکرد نانوذرات تولیدشده با این تکنیک، محققان آنها را با مولکول اینترلوکین-۱۲ (IL-۱۲) بارگذاری کردند؛ ترکیبی که در مطالعات پیشین در مهار رشد تومورهای تخمدان در مدلهای موشی مؤثر واقع شده بود. این نانوذرات جدید توانستند به بافت تومور متصل شوند بدون آن که وارد سلول های سرطانی شوند، و از راه فعال سازی سیستم ایمنی بدن در محل تومور، سبب کند شدن رشد آن و در بعضی موارد حتی بهبود کامل در مدلهای حیوانی شدند.
این تیم پژوهشی با پشتیبانی مرکز نوآوری فناوری دشفاند (Deshpande Center) در MIT بدنبال راه اندازی یک شرکت نوپا برای تجاری سازی این فناوری هستند. آنها امیدوارند این نانوذرات بتوانند در درمان سرطان های دیگر همچون گلیوبلاستوما هم به کار گرفته شوند.
منبع: بی بدیل پرداز