بی بدیل پرداز: تصور کنید بدون تایپ کردن و فقط با فکرکردن به کلمات کامپیوتر آنها را تایپ کنید یا موقعی که چشمانتان را بسته اید، بدون روشن کردن دستگاه، موسیقی دلخواهتان را بشنوید یا....
به گزارش بی بدیل پرداز به نقل از ایسنا، روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: اصولا ارتباط بی سیم میان مغز و کامپیوتر هم مهیج است و هم ترسناک. بعنوان مثال توانایی برقراری ارتباط با دیگران بوسیله فکر هیجان انگیز است اما توانایی خواندن ذهن شما توسط دیگران ترسناک است. کنترل چراغ یا رانندگی با ذهن با یک ماشین هیجان انگیز است ولی توانایی دیگران در کنترل ذهن شما ترسناک است. داشتن یک حافظه کامل شاید جالب باشد اما اگر حافظه شما هک شود ترسناک خواهد بود. درست مانند فصل ۳ یک سریال خارجی به نام «صد» که یک هوش مصنوعی به نام «الی» با بهره گیری از
تراشه های کامپیوتری قابل هضم آغاز به کنترل ذهن مردم می کند و در نهایت مردم به فکر نابودی آن و خارج کردن تراشه ها از بدنشان می افتند یا سریال «آینه سیاه» (black mirror) که نشان میدهد چگونه فناوری در آینده، جزئی ترین امور و ارتباطات زندگی انسان ها و حتی احساسات آنها را تحت کنترل خواهد گرفت.
با این حال، استفاده از هوش مصنوعی در کنار فوایدی که دارد، همانطور که خواندید آثار کابوس واری هم ممکنست به همراه داشته باشد. اما همه اینها را گفتیم که به ویدئوی سه دقیقه ای منتشرشده از شرکت نورالینک متعلق به ایلان ماسک بپردازیم. در این ویدئو میمونی نشان داده می شود که بعد از کارگذاشتن تراشه ساخت این شرکت در دو نیم کره مغزش می تواند بازی های کامپیوتری انجام دهد.
به همین دلیل امروز می خواهیم ضمن بررسی برخی شایعات درباب این تراشه ها و میکروچیپ ها از تاریخچه استفاده از آنها هم بنویسیم.
پروژه بلندپروازانه ایلان ماسک شرکت نورالینک متعلق به ایلان ماسک، چند روز پیش ویدئوی سه دقیقه ای را منتشر نمود که بازتاب زیادی در جهان داشت. در این فیلم میمونی نشان داده می شود که بعد از کار گذاشتن تراشه ساخت این شرکت در دو نیم کره مغزش می تواند بازی های کامپیوتری انجام دهد. ایلان ماسک در توییتی نوشت: این تراشه که بصورت بی سیم شارژ می شود به افراد دارای معلولیت کمک می نماید با مغزشان با گوشیهای
هوشمند کار کنند و سرعتشان از سرعت دست افراد عادی بیشتر باشد. این فناوری همین طور می تواند افراد گرفتار فلج عضلات را قادر به راه رفتن کند.
طبق توضیحات ویدئوی نورالینک، این تراشه با بهره گیری از دو هزار الکترودی که به قشر حرکتی مغز این میمون وصل است، سیگنال های الکتریکی مغز را ضبط و رمزگشایی می کند. نورالینک می خواهد تراشه ای کامپیوتری بسازد که با هدف درمان بیماریهای مغز و اعصاب، همچون آلزایمر و لطمه های نخاعی در مغز کار گذاشته می شود.
شایعات ریز و درشت همیشه ورود تکنولوژی جدید به زندگی با اما و اگرهایی همراه بوده و برخی شایعات درباب آن ارایه داده اند که در خیلی از مواقع با واقعیت همخوانی ندارند. ریزتراشه ها و میکروچیپ ها هم از این قاعده مستثنی نیستند و صحبت از ورود آنها به زندگی با اما و اگرهایی همراه بوده. بطور مثال گفته می شود که قدرت های بزرگ جهان می خواهند با کاشت ریزتراشه و میکروچیپ در بدن ما، مغزمان را کنترل کنند و ناخواسته و بدون اینکه از خود اراده ای داشته باشیم، ما را به خدمت خود در آورند.
یا درباب همین واکسن کرونا هم اوایل شایعه شده بود که همه گیری ویروس کرونا سرپوشی برای طرح کاشت ریزتراشه های قابل ردگیری در بدن انسان هاست که آنرا بیل گیتس موسس میلیاردر شرکت مایکروسافت طراحی نموده است؛ شایعه ای که هیچ مدرکی برای اثبات و تایید آن وجود ندارد، در صورتیکه بنیاد بیل و ملیندا گیتس آنرا بطور کامل رد کرده اند. جالب است که بدانید بی بی سی در گزارشی نوشته: «بنابر نظرسنجی موسسه یوگاو ۲۸ درصد از آمریکایی ها معتقدند آقای گیتس قصد داشته از واکسن برای کار گذاشتن ریزتراشه در بدن انسان ها استفاده نماید.» البته شاید دلیل این شایعه حمایت بنیاد بیل گیتس از پروژه تحقیقاتی دانشگاه MIT باشد که هدفش ساخت یک میکروچیپ برای پیش گیری از حاملگی در زنان فقیر و مناطقی از آفریقاست؛ پروژه ای که منتقدان زیادی دارد و از آن بعنوان یک شاهد مثال وجود نگاه های غیر انسانی و فقط کاسب کارانه یا مبتنی بر فرضیات فردی و عجیب و غریب بیل گیتس و احتمال وجود چنین دیدگاه هایی در ماجرای تولید میکروچیپ هم یاد می شود.
تاریخچه استفاده از تراشه ها و میکروچیپ ها ماجرای کاشت ایمپلنت های رادیویی و ریزتراشه ها از سال ۱۹۹۸ در جهان آغاز شد و نخستین بار یک دانشمند بریتانیایی به نام کوین وارویک برای بازکردن درها و روشن کردن چراغ ها در خانه اش ایمپلنتی در دست خود کاشت که پس از ۹ روز آنرا در آورد و الان هم در موزه علوم لندن قرار دارد.
بعد از آن مطالعات درباب این ایمپلنت ها ادامه داشت اما حدودا از سال ۲۰۱۴ میلادی، کاشت میکروچیپ های خاص در دست کارمندان و نیروهای شرکت های مختلف در جهان به روشی برای کنترل کیفیت، نظارت بر اعمال و البته آسان سازی رفت و آمدها و امنیت بیشتر تبدیل گشته است. بدین سان که کارمندان با کاشت میکروچیپ هایی حدودا به اندازه یک دانه برنج دیگر نیازی نخواهند داشت با خود کارت شناسایی حمل یا برای ورود به ساختمان یا کارخانه از اثر انگشت یا رمز عبور استفاده کنند و حتی برای انجام تراکنش های مالی هم به کارت اعتباری نیاز ندارند. در حقیقت همه چیز بصورت خودکار و با نزدیک شدن پیکر شخص به نقاط مد نظر صورت خواهد گرفت. حالا کارمندان چندین شرکت بزرگ در دنیا از این میکروچیپ ها استفاده می نمایند و ادعا شده در چند سال آینده کارمندان
گوگل و مایکروسافت هم از این میکروچیپ ها استفاده می نمایند.
اما دانشمندان تنها به استفاده از میکروچیپ ها و ریزتراشه ها بعنوان کیف پول و کنترل ازراه دور بسنده نکرده اند و آنها را در
خدمات پزشکی هم پیشرفت دادند و نوعی قرص سایبری ساختند تا پس از تجزیه و تحلیل هورمون های داخل بدن آنرا به پزشک اعلام کند. این هم اختتام ماجرا نیست و الان شرکت Neuralink که متعلق به ایلان ماسک است، به سراغ ارتباط مغز انسان با کامپیوتر رفته. این شرکت قبل از این با یک تراشه توانسته کنترل مغز یک خوک را در دست بگیرد و بتازگی هم ویدئوی میمونی را که مغز او را بوسیله یک تراشه کنترل می کنند منتشر نموده است.
قطعا نمی توان حالا اتهامی به ایلان ماسک یا افراد دیگری که این فناوری پیچیده را پیگیری می کنند، وارد کرد اما همه دستاوردهای علمی اساسا می تواند هدف سوءاستفاده هایی نیز قرار گیرد و مرز میان قدرتی که این سوءاستفاده ها به دارندگان این فناوری می دهد، بسیار باریک و شکننده است. آیا تنها اخلاق و قوانین منع کننده می تواند مقابل این لشکر «وایت واکرها» مقاومت کند؟
منبع: bibadil.org